[Lista uczestników zamknięta!]

Dwudniowa wycieczka rowerowa będąca kontynuacją podobnej wycieczki z końca maja 2011 r. W większości po drogach lokalnych i mało uczęszczanych szosach.

26.05.2012 (sobota)

Zbiórka na Dworcu Warszawa Zachodnia, peron 4, co najmniej 15 minut przed odjazdem pociągu.

Wyjazd poc. Intercity D 10011 z wagonem do przewozu rowerów. Odjazd pociągu o 7:05 z dworca W-wa Zachodnia. Przyjazd do Białegostoku o 10:00. Cena biletu normalnego, kl.2: 43 zł + 9,10 zł opłata za przewóz roweru

Trasa rowerowa: Białystok – Supraśl – Zapieczki – Studzianki – Ożynnik - Czarna Białostocka – Czarna Wieś Kościelna – Oleszkowo – Lacka Buda – Nowiny Kasjerskie – Wodziłówka – Grądy – Knyszyn – Krypno – Zygmunty – Góra – Morusy – Tykocin (ok. 85 km)

Nocleg w Tykocinie w hotelu „Alumnat”. Pokoje: jednoosobowe, dwuosobowe, trzyosobowe, czteroosobowe. Cena noclegu, wg informacji z recepcji hotelowej, 50 zł. od osoby

W sprawie rezerwacji noclegu proszę kontaktować się z prowadzącym wycieczkę,

27.05.2012 (niedziela)

Trasa rowerowa: Tykocin – Saniki – Leśniki – Broniszewo – Radule – Pajewo – Kurowo – Pszczółczyn – Waniewo – Jeńki – Strumianka Kościelna – Łapy (ok. 60 km)

Powrót z Łap do W-wy poc. D 10012 z wagonem do przewozu rowerów o 18.04, peron III tor 2. Przyjazd do Warszawy Centr. o 20:20. Cena biletu normalnego, kl.2: 40 zł + 9,10 zł opłata za przewóz roweru.

Zgłoszenia uczestnictwa wraz z rezerwacją noclegu w Tykocinie do dnia 30.04.2012 r. na adres e-mail prowadzącego. Ze względów organizacyjno-logistycznych liczba uczestników ograniczona do 20 osób. Decyduje kolejność zgłoszeń!

Prowadzi: Wiesław Całka (e-mail: w.calka@aster.pl)


======================================================

Informacja krajoznawcza:

SUPRAŚL

Zespół pałacowy Buchholtzów. Zbudowany w l. 1892 - 1903 przez łódzkiego fabrykanta Adolfa Buchholza jednopiętrowy pałac na planie litery „L” w stylu eklektycznym. W pałacu ma siedzibę Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych.

Prawosławny monastyr obronny – Muzeum Ikon, ul. Klasztorna 1 (Oddział Muzeum Podlaskiego). Muzeum otwarte będzie w sobotę 26 maja 2012 r. w godz. 10:00 – 18:00, cena biletu normalnego 10 zł., biletu ulgowego 5 zł.
Fundatorem i założycielem powstałego w 1501 r. prawosławnego monastyru, zamieszkałego przez mnichów sprowadzonych z Kijowa, był wojewoda nowogródzki Aleksander Chodkiewicz. Prawa i przywileje obejmujące fundację potwierdzone zostały przez królów Aleksandra Jagiellończyka w 1504 r. i Zygmunta Starego w roku 1509. W 1516 roku wyświęcono cerkiew Błagowieszczeńską. Od 1609 r. monaster był ośrodkiem kulturalnym i religijnym unitów. W 1824 roku władze rosyjskie Monastyr Supraski zwróciły mnichom prawosławnym. W 1915 roku w obliczu zbliżania się frontu i wojsk niemieckich mnisi prawosławni uciekli z Supraśla w głąb Rosji. Po I wojnie światowej opuszczony Monastyr Supraski władze II Rzeczypospolitej przekazały Kościołowi rzymskokatolickiemu. Po II wojnie światowej w monastyrze znalazła siedzibę szkoła rolnicza. W latach 90. XX wieku budynki klasztorne zostały przekazane Kościołowi prawosławnemu.
Na terenie Monastyru usytuowane jest Muzeum Ikon, które zajmuje część osiemnastowiecznego Pałacu Archimandrytów. Muzeum Ikon dysponuje jedną z najbogatszych w Polsce kolekcją ikon XVIII, XIX i XX – wiecznych, znajduje się tu ok. 1,2 ikon. W muzeum obejrzeć można m.in. ikony związane z Chrystusem, Matką Boską, z 12 najważniejszymi świętymi cerkiewnymi. Absolutnym unikatem są XVI-wieczne freski ocalałe ze zburzonej i obecnie odbudowywanej cerkwi Zwiastowania NMP, znajdującej się na terenie Monastyru.

Domy Tkaczy. Drewniane, parterowe budynki mieszkalne stawiane począwszy od lat 30 - 40 XIX wieku na potrzeby tkaczy chałupników. Charakteryzują się one bielonymi wapnem ścianami oraz naczółkowymi dachami krytymi gontem lub dachówką ceramiczną.

Dom Ogrodnika – „Stara Poczta”. Drewniany dom, zbudowany w II połowie XVII wieku na potrzeby ogrodnika pielęgnującego ogród, zwany ogrodem włoskim.


WIEŚ STUDZIANKI (STUDZIANKI I i STUDZIANKI II)

Wieś powstała w II połowie XVI w. z wyznaczenia na wschód od Wasilkowa folwarku starościńskiego i związanych z nim dwóch wsi: Studzianka i Dąbrówka. Z biegiem czasu nazwa wsi uległa zmianie na Studzianki. Prawdopodobnie tereny wsi wcześniej zamieszkiwało wojsko litewskie hetmana Chodkiewicza, który zamieszkał w Supraślu i z rodu owych wojsk pochodzą mieszkańcy Studzianek. Mieszkańcy byli wyznania unickiego ale za udział w Powstaniu Styczniowym car nakazał rusyfikację wsi. Kiedy połowa wsi została już zrusyfikowana wycofano carski nakaz. Pozostali wyznawcy unii przeszli na wiarę rzymskokatolicką. W ten sposób powstała specyfika wsi (w pierwszej połowie wsi większość mieszkańców jest wyznania prawosławnego i rozmawia w dialekcie języka białoruskiego, a w drugiej mieszkają głównie katolicy, którzy rozmawiają po polsku). Podczas I wojny światowej wielu mieszkańców Studzianek wyjechało w głąb Rosji w obawie przed wojskami niemieckimi (tzw. bieżeństwo).

CZARNA BIAŁOSTOCKA

Pierwsze osadnictwo datuje się od 1772 roku, kiedy to na obszarze dzisiejszego miasta powstała osada Czarna Wieś. Swoją nazwę osada zawdzięczała smolarzom, którzy w smolarniach wytwarzali terpentynę i smary. Osada stała się zakopcona i czarna. W dniu 7 lipca 1962 r. Czarna Wieś otrzymała prawa miejskie i nazwę Czarna Białostocka. Miasto i Gmina Czarna Białostocka w znacznej części położone są wśród lasów Puszczy Knyszyńskiej. Zabudowania miejskie rozciągają się na polanie leśnej, a w pobliżu nich znajduje się zbiornik wodny - zalew Czapielówka. Budowa zbiornika trwała około 10 lat, protokół zdawczo – odbiorczy zbiornika został sporządzony w dniu 3 czerwca 1981 r.

CZARNA WIEŚ KOŚCIELNA

Miejscowość leży na Wysoczyźnie Białostockiej, otoczona lasami Puszczy Knyszyńskiej, założona w XVIII wieku. Usytuowane w tej miejscowości pracownie garncarskie i kuźnia kontynuują wielowiekowe tradycje sztuki regionu.

KNYSZYN

Knyszyn otrzymał prawa miejskie w 1568 r. od króla Zygmunta Augusta. Udokumentowanych jest 19 pobytów króla w Knyszynie gdzie chętnie wypoczywał i skąd rządził Rzeczypospolitą Obojga Narodów. Król Zygmunt August zmarł w Knyszynie 7 lipca 1572 r. Na rynku miejskim stoi pomnik poświęcony jego osobie.


KRYPNO

Miejscowość powstała w XVI w. W tym samym wieku wybudowano tu pierwszą świątynię. Obecnie w kościele pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny z II połowy XIX w. znajduje się namalowany na lipowej desce wizerunek Matki Boskiej Pocieszenia, którego kult sięga XVI w. Jest to jedna z najwcześniejszych kopii obrazu Matki Bożej Śnieżnej z Bazyliki Santa Maria Maggiore w Rzymie, sprowadzona prawdopodobnie przez hetmana Jana Zamoyskiego do swojej kaplicy w pobliskim Knyszynie.

GÓRA i MORUSY

Wsie Góra i Morusy położone są wśród malowniczych lasów, łąk i pól Podlasia. Atrakcyjne położenie obie wsie zawdzięczają sąsiedztwu Puszczy Knyszyńskiej oraz otoczeniu dwóch parków narodowych: Narwiańskiego Parku Narodowego i Biebrzańskiego Parku Narodowego. Morusy znane są w Polsce i na świecie przede wszystkim z tego, że tu mieszkał i fotografował Włodzimierz Puchalski – znany przyrodnik, filmowiec i fotografik.

TATARY

Początek miejscowości dało osadnictwo w XV i na początku XVI w. niewielkiej grupy ludności muzułmańskiej. Osada Tatary, gdzie funkcjonował meczet, była najdalej wysuniętą na zachód tatarską wsią.

TYKOCIN

Początki Tykocina wiążą się z grodem mazowieckim, który zachowany jest w formie szczątkowej w pobliżu wsi Sierki, w odległości ok. 3 km na południe od obecnej lokalizacji. W okresie od XI do XIV w. był to gród rzędu kasztelańskiego z podgrodziem. Tykocin powstał w miejscu przeprawy przez rzekę Narew dla skrócenia szlaku handlowego prowadzącego z Moskwy i Wilna w kierunku Poznania i Krakowa. Prawa miejskie nadał Tykocinowi w 1425 r. książe mazowiecki Janusz I Starszy. Duża liczba zabytków (m.in. rynek zabudowany domami z XVIII wieku, kościół św. Trójcy wybudowany w l. 1742 – 1750 oraz zamek będący jedną z najpotężniejszych twierdz w Polsce), a przede wszystkim zachowany oryginalny układ przestrzenny miasta, z widoczną do dzisiaj granicą części żydowskiej – z oryginalną synagogą z 1642 r. (muzeum) powoduje, że miasto jest atrakcyjne turystycznie. Nocleg został zarezerwowany w hotelu „Alumnat” – hotel usytuowany jest w centrum Tykocina, na lewym brzegu Narwi, w obiekcie wybudowanym w l. 1633 – 1654 przez Starostę Tykocińskiego Krzysztofa Wiesiołowskiego, z przeznaczeniem na dom weterana wojennego „dla inwalidów wojennych dobrze ojczyźnie zasłużonych katolików, szlachetnie urodzonych, skaleczonych w bitwie za Rzeczypospolitą albo wiekiem steranych”.

WIEŚ KUROWO

Założona najprawdopodobniej na początku XV w. Początkowo wieś ruska. Położona na zachodnim brzegu Narwi, przy ujściu rzeczki Kurówki. Obiekty zabytkowe
• murowany parterowy dwór wzniesiony prawdopodobnie pod koniec XIX wieku. Po roku 1920 rozbudowany, powiększony o jedno przęsło od zachodu. Od wschodu dobudowano piętrową część z przybudówką, mieszczącą na dachu taras z okrągłą wieżą zakończoną blankami
• park ogrodzony kamiennym ogrodzeniem z wymurowaną w XX w. bramą
• zabudowania folwarczne z połowy XIX w., murowane z kamienia
• w widłach Kurówki i Narwi zachowany szczątkowo fort Koziołek zbudowany przez wojska polskie hetmana litewskiego Pawła Sapiehy w czasie oblężenia przez Szwedów zamku w Tykocinie

WIEŚ WANIEWO

Waniewo (Waniowo) jest to dawna wieś miejska, założona prawdopodobnie w 1560 r., niegdyś nazywana przedmieściem lub siołem miasta Narew. Waniewo to nazwa dzierżawcza pochodząca od imienia Wania, będącego zdrobnieniem wschodniosłowiańskiego imienia Iwan. Jest to stosunkowo niewielka miejscowość, położona w otoczeniu lasów, łąk i pól, zamieszkała obecnie przez niespełna 50 osób.

PŁONKA - STRUMIANKA KOŚCIELNA

Miejscowość znajduje się w dolinie rzeki Awissa. Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z r. 1203, z dokumentu wystawionego przez księcia Konrada Mazowieckiego. Książe nadał biskupowi płockiemu dobra ziemskie. Płonka jest wymieniona w dokumencie dwukrotnie: jako własność biskupa oraz jako wieś, w której może on pobierać myto za przeprawę przez rzekę. Dwieście lat później pojawiły się kolejne wzmianki pisane o Płonce. Wiadomo, że na te tereny poczęli napływać osadnicy, głównie z Mazowsza. We wsi znajduje się jedyny na wschód od Wisły pomnik króla Jana III Sobieskiego.

ŁAPY

Nazwa Łapy jest pochodzenia mazowieckiego i pierwotnie oznaczała przydomek rodu, który założył osadę. Legenda wiąże powstanie miasta Łapy ze szlachcicem Łappą herbu Lubicz, który osiadł tutaj w czasie kolonizacji mazowieckiej w XV wieku. Prawa miejskie Łapy otrzymały 1 stycznia 1925 r. Wpływ na tę decyzję miało usytuowanie tutaj w XIX w. warsztatów naprawy parowozów oraz wagonów i oddanie do użytku 15 grudnia 1862 r. linii kolei warszawsko – petersburskiej ze stacją kolejową w Łapach. Inwestycje te miały decydujący wpływ na urbanizację Łap. Zakłady naprawy wagonów istnieją w Łapach do dziś pod nazwą Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego w Łapach S.A.


19 uczestnikow